Autor: Tadeusz Konwicki
Adaptacja i reżyseria: Maciej Englert
Zdjęcia: Michał Englert
Scenografia: Marcin Stajewski
Kostiumy: Anna Englert
Muzyka: Zygmunt Konieczny
Piotr Adamczyk (Charon), Andrzej Zieliński (Lilek), Maja Komorowska (Ciocia Pola), Krzysztof Stelmaszyk (Wiesio), Monika Kwiatkowska (Ania), Janusz R. Nowicki (Bernard), Janusz Michałowski (Niemiec), Iwona Wszołkówna (Jolka), Leon Charewicz (Kaszub), Damian Damięcki (Taksówkarz), Marek Bargiełowski (Madziar), Krzysztof Kowalewski (Kolejarz), Jan Pęczek (Przechodzień), Piotr Garlicki (Urzędnik), Monika Krzywkowska (Grażyna-Rozwodniczka), Piotr Rękawik (Paweł-Rozwodnik), Norbert Rakowski (Schlebiacz), Jacek Bursztynowicz (Harmonista), Tomasz Borkowski (Kelner), Jacek Rozenek (Milicjant I), Wojciech Machnicki (Milicjant II), Zbigniew Suszyński (Edzio), Paweł Nowisz (Stróż), Jolanta Piętek (Barmanka Pusia), Marcin Przybylski (Ksiądz), Borys Szyc (Malec I), Piotr Nowak (Malec II), Ryszard Barycz (Barman), Ireneusz Kocyłak (Szatniarz) i inni
Telewizja Polska S.A. Agencja Filmowa Teatr Telewizji
Spektakl jest dostępny tylko
29 listopada o godzinie 19.00
Trwa 1 godz. 44 min
Pokaz dostępny tylko na terytorium Polski.
Za zgodą TVP.
Pełna oferta Teatru Telewizji dostępna
na stronie www.vod.tvp.pl
Pokaz jest bezpłatny, ale jeśli ktoś chciałby wesprzeć teatr, można przekazać darowiznę na cele statutowe.
Konto nr :
98 1240 6292 1111 0000 5017 1503;
tytuł przelewu :
„darowizna na cele statutowe teatru”
Przedstawiamy telewizyjną wersję spektaklu "Wniebowstąpienie" premiera teatralna miała miejsce w 2002 roku, nagranie telewizyjne powstało w 2005 roku. Autorem adaptacji tekstu powieści Tadeusza Konwickiego jest Maciej Englert.
"(...) W przedstawieniu Englerta ludzie wykonują jakieś dziwne gesty, tańczą jak mechaniczne marionety, a może weselnicy w chocholim tańcu, l ciągle spieszą się na pociąg, czekają na odjazd, chcą uciec. Dokąd? Imponuje konsekwencja reżysera. Buduje jednolity, spójny świat - świat książki Konwickiego. Zatapia go w szarości, rozmywa, zatraca kontury. Gdybym miał powiedzieć jednym słowem, z czym kojarzy mi się to teatralne Wniebowstąpienie, rzekłbym - nieokreśloność. Szare barwy, jakby po świecie chodzili dziwni daltoniści, brak ostrych granic, przenikanie rzeczywistości. Englert buduje rzeczywistość na granicy dwóch światów, dotyka tego, co bardzo trudno uchwytne, teatralizuje metaforę, a jednocześnie z pokorą właściwą artystom wybitnym składa hołd pisarzowi. To teatr dla dorosłych, tylko na pierwszy rzut oka barwna historia jak z kryminalnego pitawalu, na dodatek doprawiona niemal reporterskimi opowiastkami. Owszem, są podrzędne lokaliki, są dziwne warszawskie indywidua, z aspiracji artyści pełną gębą, a tak naprawdę tylko zdegradowani pijaczkowie. Ale ich wszystkich i tak spowija szarość. Chcą tylko - tak jak Charon - doczekać świtu po tej stroni"
Szara godzina przed świtem, Jacek Wakar, Teatr nr 4/6, 2002