Pewnego dnia na irlandzkiej wyspie Inishmore, na drodze zginął tragicznie... kot. Ten - nie tak znowu sensacyjny - wypadek uruchomił łańcuch nieprawdopodobnych i makabrycznych wydarzeń. Właścicielem kota okazał się bowiem młody, słynny z radykalnych poglądów członek paramilitarnej organizacji INLA. "Towarzysze broni" nadali mu przydomek "Wściekły". I nie bez powodu - za śmierć ukochanego kota gotów jest policzyć się z każdym, kto zawinił. W efekcie... krew leje się strumieniami, a trup ściele się gęsto: McDonagh nie szczędzi widzom mocnych wrażeń.

Kpi przy tym z terrorystów i metod działania organizacji paramilitarnych, kpi z mentalności Irlandczyków. Kpi ile się da. Jak pisał Daily Express, młody autor znalazł odwagę, aby napisać "ripostę na wszystkie poważne sztuki polityczne o irlandzkim konflikcie" a jednocześnie "zabójczo śmieszną komedię o irlandzkich terrorystach [...] tak przerażającą, że chce się umrzeć, nie przestając się śmiać."

Martin McDonagh

Młody (rocznik 1970), wybitnie zdolny, płodny i bardzo kontrowersyjny dramaturg. Urodził się w rodzinie irlandzkich emigrantów, większość swego życia spędził w Londynie, a Irlandię zna głównie z wakacyjnych pobytów. Bohaterowie jego sztuk żyją wprawdzie na irlandzkiej prowincji, ale treści poruszane w dramatach mają wartość uniwersalną.

McDonagh zadebiutował w roku 1996 Królową piękności z Leenane (The Beauty Queen of Leenane) i od razu osiągnął wielki sukces: został laureatem trzech prestiżowych brytyjskich nagród: dla najlepiej zapowiadającego się pisarza (Most Promising Playwright), za najbardziej obiecujący debiut (Evening Standard Drama Award for Most Promising Newcomer) i najlepszą sztukę roku (Best Fringe Theatre Play). W 1997 roku powstały jego dwie następne sztuki: Czaszka z Conemara (Skull in Conemara) i Na zachód od Shanonn (The Lenesome West), które wraz z Królową piękności z Leenane złożyły się na "The Leenane Trilogy".

Następne sztuki McDonagha również tworzą trylogię: "Trylogię arańską". Miejscem akcji dramatów: Kaleka z Inishmaan (The Cripple of Inishmaan), Porucznik z Inishmore (Lieutenant of Inishmore) i The Banshees of Inisheer są trzy wyspy z archipelagu Aran - Inishmaan, Inishmore i Inisheer; zostały one rozsławione na początku XX wieku przez J.M.Synge'a (książka "Wyspy Aran") i Roberta Flaherty'ego (film z 1934 roku, "Man of Aran"). To w dużej mierze dzięki ich przekazom wyspy te stały się w oczach cudzoziemców kwintesencją Irlandii, surowej, mistycznej krainy, zamieszkanej przez ludzi wrażliwych, wiernych Bogu i zasadom wiary.

Sztuki McDonagha konfrontują ten idealny obraz z obecnym, z początku XXI wieku. Nie da się ukryć, że młody autor jest sędzią surowym, ale uznanym przez wielu, za sprawiedliwego. Do tego, jak czytamy w "Dialogu": "Krytycy zachwycają się mistrzostwem języka McDonagha i emocjonalną dojrzałością jego pisarstwa, porównując je z twórczością irlandzkiego pisarza z przełomu wieków - Synge'a. Podobieństw można się doszukać w sposobie opowiadania anegdoty zaprawionej absurdalnym humorem i w podkreśleniu komizmu bohaterów."

O tym, jak wysoko bywa McDonagh ceniony i jakie nadzieje są z nim wiązane, świadczy miejsce na liście 21 autorów XXI wieku, wybranych nie tylko z obszaru anglojęzycznego, przyznane mu w 1999 roku przez brytyjski The Observer.

Wszystkie sztuki McDonagha (poza The Banshees of Inisheer) miały już swoje premiery na polskich scenach.

Jego pierwsza o tematyce nie-irlandzkiej sztuka "The Pillowman" miała światową prapremierę w Londynie na scenie Royal National Theatre w listopadzie br.