Rok 1968
Andrzej Jarecki
- Uzasadniać, dlaczego znowu Fredro pojawia się w naszym repertuarze - mówi reżyser Jerzy Kreczmar - chyba nie warto. Jego komedie są jak antyczne meble: można je wstawiać do najnowocześniej wykończonego mieszkania - są przydatne i dobrze wyglądają. Są jak przysłowia: zawsze przestarzałe i zawsze aktualne. Ich zwietrzałość leży w sferze realiów, ich aktualność - w lapidarnych powiedzeniach i sytuacjach, które dają się odnieść i do czasów dzisiejszych. Umiejętność wiązania tego, co się ogląda na scenie, z tym, co się dzieje dokoła nas - to sprawa publiczności. Jerzy Kreczmar w rozmowie z Ireną Strzemińską, 
"Wielkiemu człowiekowi do małych interesów" można by niejedno zarzucić. Że sporo tu postaci nijakich, że komedia załamuje się nagle w farsę, że nie najlepiej jest z jej konstrukcją. Ale żywioł komiczny Fredry działa tu w dialogach, sytuacjach, charakterystyce osób. Trzeba go tylko wydobyć i ukazać, co nie udało się dotąd żadnej powojennej inscenizacji tej komedii. Udało się to przedstawieniu w Teatrze Współczesnym. Jest bardzo śmieszne, wesołe - trzymając się na ogół wiernie intencji autora.[...] Jerzy Kreczmar skondensował trzy pierwsze akty w jeden, skrócił do koniecznego minimum nieciekawe amory i komeraże małżeńskie, a całość skupił wokół działania Jenialkiewicza. Gra go Czesław Wołłejko. Jest to Jenialkiewicz inny od dotychczasowej tradycji aktorskiej tej postaci. Oschły, flegmatyczny, sensat - nie jowialny staruszek tryskający bezmyślną energią. Wołłejko wyrósł na jednego z najświetniejszych naszych aktorów charakterystycznych. August Grodzicki, Równie świetny był Michnikowski w roli Dolskiego. Wirtuoz mimiki i gestu, aktor o ogromnej sile komicznej z pewnością stworzył jedną z najlepszych swoich postaci. Scenę z Anielą w odsłonie 1 Jerzy Timoszewicz, |
