Kariera Artura Ui (Der Unaufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui)
-
Twórcy
- Autor Bertolt Brecht
- Przekład Roman Szydłowski i Witold Wirpsza
- Reżyseria Erwin Axer
- Scenografia Ewa Starowieyska i Konrad Swinarski
- Muzyka Zbigniew Turski
- Asystenci reżysera Danuta Knoppówna, Zbigniew Mak
- Asystentka scenografa Danuta Kubiakowa
-
Obsada
- Zapowiadacz Zbigniew Zapasiewicz (Bohdan Łazuka)
- Dogsborough, senior Kazimierz Opaliński
- Giuseppe Givola, właściciel kwiaciarni, gangster Edward Dziewoński
- Emanuele Giri, gangster Aleksander Bardini
- Arturo Ui, szef bandy gangsterskiej Tadeusz Łomnicki
- Businessmani z trustu kalafiorowego: Clark Henryk Borowski (Tadeusz Surowa)
- Butcher Janusz Bylczyński
- Flake Alfred Łodziński
- Lokaj Klemens Puchniewski
- Goodwill i Gaffles, dwaj panowie z Zarządu Miejskiego Witold Skrzypiński Zbigniew Przeradzki
- Hoock, hurtownik warzyw z Chicago Stefan Brem
- Prasa Beata Tyszkiewicz (Zofia Saretok) Zbigniew Mak (Włodzimierz Wilkosz) Andrzej Szenajch
- Obywatele Chicago Stefan Brem Kazimierz Chrzanowski Zbigniew Oksza Piotr Paradowski (PWST) Arkadiusz Połoński Franciszek Sawicki i inni
- Obywatele Cicero Zbigniew Przeradzki Klemens Puchniewski Witold Skrzypiński i inni
- Pokaż całość obsady
-
Dodatkowe informacje
W przedstawieniu w roli Artura Ui występował gościnnie Eugeniusz Lebiediew, aktor Teatru im. Gorkiego w Leningradzie, laureat Nagrody Państwowej, ludowy artysta ZSRR. W tej samej roli w Leningradzie, gdzie sztukę reżyserował Erwin Axer, występował Tadeusz Łomnicki.
-
Liczba przedstawień
143
-
Premiera
- 1962-01-06
-
Ilość przedstawień
- 143
"Należy obalić szacunek dla morderców" - pisał Brecht w Uwagach do "Kariery Artura Ui". I w tym jest niewątpliwa wielkość tej sztuki. W końcu Szekspir w Ryszardzie III nie zrobił nic innego. Obalał szacunek dla mordercy w koronie. Woszczerowicz odegrał Ryszarda III jako błazna. Łomnicki dokonał rzeczy jeszcze trudniejszej aktorsko. Pokazał, że sflaczały pajac, kiedy opanuje sztukępodrygiwania, może być Hitlerem. Jedyną godnością współczesnej sztuki jest demistyfikacja. Erwin Axer to zrozumiał. I dlatego jego "Arturo Ui" jest nie tylko teatralnie bezbłędny. Ma współczesną jadowitość. Właśnie w aktorstwie. I to jest największe osiągnięcie teatru i Kariera Artura Ui
Jan Kott, Przegląd kulturalny nr5, 01.02.1962
"W roli tytułowej Łomnicki dał kreację. Jest ona w założeniu dyskusyjna, ale artyzmem nie ustępuje głośnej kreacji EkkehardaSchalla w Berliner Ensemble. Dyskusyjne jest zbliżenie postaci do historycznego wzoru. I to takie zbliżenie, jakie w zasadzie odpowiadasugestiom Brechta. Łomnicki gra kabotyna, ciężkiego psychopatę, imbecyla, narkomana etc. podprowadzając charakterystykę "pod historycznego H.". Tym samym demaskuje płaskość Brechtowskiejparaboli. Daje charakterystykę ośmieszającą, ale i zarazem mylącą przez swoją niezupełność. W toku akcji coraz bardziej upodabnia się do rzeczywistego H. W końcu wyrastają mu hitlerowskie wąsiki.
Jesteśmy pod wrażeniem tego sugestywnego aktora. Narzuca apodyktycznie swoją psychopatyczną apatię, swoje histeryczne wybuchy, swoją maskę obłąkańca, swój kabotyński ton. Jest postacią rzeczywistą i zarazem absurdalną (absurdalną również jako gangster). W tej błazeńskiej masce mógłby grać króla małp z opery chińskiej. Cóż za skala! I jakaż siła w prowadzeniu roli! Ale zarazem jest w tym jakaś niepotrzebna "kropka nad i", przygięcie dwu członów paraboli, którego należało uniknąć - nawet za cenę gry przeciw tekstowi."
Kariera Artura Ui"
Andrzej Wirth, Nowa Kultura, 28.01.1962
Artykuły
- 28.12.1961 | Trybuna ludu,
- 28.01.1962 | Kurier Polski,
- 24.01.1962 | Jerzy Zagórski, Kurier Polski,
- 01.02.1962 | Jan Kott, Przegląd kulturalny nr5,
- 21.01.1962 | August Grodzicki, Życie Warszawy,
- 31.01.1962 | Jacek Fr, Tygodnik Demokratyczny,
- 28.01.1962 | Andrzej Wirth, Nowa Kultura,
